آتشفشان

در هیاهوی این زمانه قدار

خفته ایم

چون یک سنگ

سنگی که هست سیاه

اما

 بازمانده از حضور و طغیان است

شوخی

شوخی کردن با خدا در هیچ صورتی مجاز نیست. بالاخره هرچی باشه ما هممون رو اون خلق کرده و میدونه با چی اشکمون رو در بیاره.

دلهره

همیشه دلواپس کسی بوده ایم که بیشتر از همه مطمئن از نیامدنش

لاخ

واحد شمارش مو

بودن یا شدن...

مشکل ما فرزندان آدم از جایی آغاز شد که دیدیم ماندن در "بودن" بهتر از حرکت در مسیر "شدن" است

چی میل دارین؟

نهایت امر. لطفا!

روان‌شاد!

به خدایان سوگند که ما روان‌شاد نبودیم

لعنت بر آن که بعد از مرگ نسل مرا روان‌شاد بخواند!

بگریید

پیش از آنکه بگریانندتان

بازَِندگی

بالاخره از آخرش اول شدیم

گفت و گو

گفتی من مال توئم؟

گفتم تو آنِ منی

گفتی دوستم داری؟

گفتم تو برایم غنیمتی

!گفتی یک روز میروم

گفتم من همان دمم

انسان

حالا از ما نشنیده بگیرین اما انسان ذاتا موجودیست اشتباهی

از 59 تا 69

من جای تو بودم از نسلی که اکثرن در نتیجه تمدد اعصاب یافتن والدینشون در زیر بمباران موشکی و جنگ،  پاشونو به این دنیا گذاشتن، توقع داشتن اعصاب نمی کردم

حالا دیگه خود دانی

اصلا میدونی چیه خر ما از کره گی خار داشت

وقتی خسته ای و مجبوری که یک مسیر رو پیاده طی کنی، هیچ وقت به مقصد و مقدار مسافتی که مونده تا برسی، فکر نکن.
 حواست رو معطوف قدم هایی کن که داری بر میداری. اینجوری زودتر از اون چیزی که فکرشو بکنی می رسی  

اصلا کی به کیه بیا با هم سه تا بشیم

شبی خواب چشمان تو را دیدم

فردا معبری گفت: روزگار سیاهی در پیش خواهم داشت

 پوزخندی زد و اومد زیر گوشم گفت:

بی خود خودتو خسته نکن رفیق! گوش فلک از اولشم کر بود

هیچ شعبده ای در کار نبود

من نامرئی همیشگی چشمان تو بودم 

این روزها در درون من سگی جا خوش کرده است

 به وفاداری خود سخت می گرید

یک روز ز دست تو
 فریاد بخواهم شد

گر از تو نگیرم کام

از یاد بخواهم شد

در تخت خواب هستی ما را تشک ندادند

گر تو نمی پسندی تغییر ده فضا را

دیروز قطره آبی را دیدم که جرئت اشک شدن نداشت

به ناچار از مجاری ادراری اقدام به اتانازی کرد

دردودل یا درد دل

مسئله این است

خوب یا بد، باید پذیرفت که بسیاری از اکتشافات حاصل وجود لحظات بی کاری در زندگی ماست

عزیزانم! بیکاری سرچشمه بسیاری از تحولات است